Waarom laat God onschuldige mensen lijden?
Dit is een van de moeilijkst te beantwoorden vragen voor gelovigen!. Laat ik beginnen met het feit dat er helemaal geen “onschuldig” lijden bestaat.
Aangezien “allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods” (Romeinen 3:23), heeft niemand het recht om, op basis van zijn eigen ‘onschuld’, te menen dat hij buiten de Schepper Zijn toorn hoort te staan. En wat baby’s betreft, en anderen die mentaal niet in staat zijn om onderscheid te maken tussen goed en fout, is het duidelijk, zowel vanuit de Schrift als de algemene ervaring, dat zij van nature zondig zijn en dus onvermijdelijk zullen zondigen, van zodra zij daartoe in staat zijn.
De wereld ligt nu onder de Schepper Zijn vloek (Genesis 3:17) vanwege de rebellie van de mens tegen Gods Woord.
Deze “dienstbaarheid der verderfenis”, terwijl de “ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is” (Rom. 8:21-22), is universeel en het betreft alle mannen, vrouwen en kinderen, in alle tijden.
Daarnaast moeten we ook erkennen, dat ons verstand door de Schepper werd geschapen. Wij kunnen ons verstand slechts gebruiken in de mate dat Hij het ons toestaat, en het is daarom voor ons uitermate aanmatigend om met ons beperkte verstand God en Zijn bedoelingen in vraag te stellen.
“Zou de Rechter der ganse aarde geen recht doen?” (Genesis 18:25).
“Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot hem, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?” (Romeinen 9:20).
Wij kunnen dus niet eens vaststellen wat de standaarden zijn van goed en kwaad. Enkel de Schepper van alle werkelijkheid kan dat doen. Wij moeten het in ons hoofd en hart inprenten - of we het nu begrijpen of niet - dat alles wat de Schepper doet per definitie juist en rechtvaardig is!
Maar de Schepper schiep de wereld niet in deze toestand, en op een dag zal Hij ook alles herstellen. Over die dag staat geschreven: “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch geschreeuw, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan” (Openbaring 21:4).
Yeshua de Messias , die de enige ware “onschuldige” en "rechtvaardige” was in de hele geschiedenis der mensheid, heeft desondanks meer geleden dan ieder ander.
En dat deed Hij voor ons! “Christus stierf voor onze zonden” (1 Kor.15:3). Hij leed en stierf, om de wereld definitief te bevrijden van de vloek. Ook nu kan Hij eenieder, die Hem in geloof aanneemt zijn verlosser bevrijden van zonden en gebondenheden.
Deze grote bevrijding van de straf over de inherente erfzonde, zowel als openlijke zonden, geldt hoogstwaarschijnlijk ook voor hen die reeds gestorven zijn voordat ze tot de leeftijd gekomen zijn om een bewuste keuze te kunnen maken tussen goed en kwaad. Met het volle vertrouwen in de Schepper Zijn goedheid en de verlossing in Christus, kunnen we begrijpen,
dat ons tegenwoordige lijden ten goede gekeerd kan worden, tot Zijn heerlijkheid en voor ons bestwil.
Het lijden van ongeredde mensen wordt door de Heilige Geest vaak gebruikt opdat zij hun nood aan redding zouden inzien, en zij zich zouden richten tot Yeshua de Messias, in berouw en geloof. En het lijden van gelovigen zou altijd het middel moeten zijn om een sterkere band met de Schepper te ontwikkelen, en een meer Christus-gelijkvormig karakter, wanneer zij door lijden heen “geoefend” worden. Zie Hebreeën 12:11:
“En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid aan hen, die daardoor geoefend zijn”
De Schepper is dus liefdevol en genadig, zelfs wanneer Hij beproevingen en droefheid toelaat in onze levens.
“En wij weten, dat hun, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk hun, die naar Zijn voornemen geroepen zijn” (Rom. 8:28).
https://www.facebook.com/martin.schenk.35/posts/1922704884433179