Een wonderlijke droom was jij voor mij,

Als de wind, zacht en teder.

Ik zag bloemen die mijn hand bedekten;

en wolken die zich aaneenschakelden.

De stilte werd als kristallen

in mijn hand en toch;

Ik zag niets dan tranen.

Mijn ziel van een verloren land,

Ik roep je op tot leven;

nu van Hemzelf gekregen.

Water splijt je rotsen tot een lieflijk geheel,

Iets dat wij nu zelf gaan ervaren.

@ Miriyam

In stilte gevangen

Bewegend en levend;

In andere tijden dan weleer.

Verwondert omvattend in dit verlangen;

Om nooit meer terug te keren

Naar diepe pijnvalleien.

Dromen tot stilstand gekomen

In zachte watervennen.

Riet als een kleed vastgelegd;

Ze hebben mijn liefste meegenomen

En in hen tot een prisma geweven,

Alsof bestaansrecht uit hun diepten stroomde.

Geen rimpeling zal dit nog verstoren,

In haar oorsprong van liefde verloren;

En blijft het in dat zachte water dromen,

Die nu in haar overgave

terug is gekomen

@ Miriyam

Ik kwam voorbij witte zwanen
Zo wit als de dauw en de sneeuw
In golven bewegend
Als stromen baanbrekend;

Onverstoorbaar
In stilte aaneengeregen;
Een plaats die niemand kan aantasten
Dan alleen te bewaren.

Heel even opgetild
In een nieuw tijdperk
Voor altijd te verstaan.

Taal van de Hemel
In een fluisterende romantiek,
Verplaatsbaarheid komt tot een stil aanvaarden.

Diepe intensiteit
Van leven gebracht tot bedaren;
Serene rust
gaande tot inzicht;

In die witte Vleugelen
van tederheid
En tijdperken samen.
@ Miriyam

Mama
Als ik je gekromde handen zie
Waar je zo bijzonder mee kon schilderen
Dan houd ik je vast

En zie de eenzaamheid in je ziel weerspiegelen
Niemand die het bemerkt dan jij
Al ben je zo dement
Je handen ineengestrengeld omvat
Ik zie je

Je bent mijn droom geweest
Mijn kinderdroom als je zong
En je in al je strijd zo dichtbij was
Al bemerkte je het niet…
Ik vergeet je niet

Je zult mijn bestaan blijven
Ik ben uit jou voortgekomen
Al zijn er vele mensen die je omringen
Ik blijf bij je

Ook in je graf
Ik zie je
Mama
Ik houd van je
@ Maria (Miriyam)

Hoe kan ik je ooit los laten als je gaan moet
In strijd met alles wat leeft en beweegt;
Als een tsunami houd ik je vast.

En toch moet je gaan;
Je wezen al in geheimenis gehuld;
Een wonderlijk mooie ziel
Ben je voor mij geweest.
Al ben je mijn moeder
Ik kan je niet missen.

Het leven gaat door
En heeft zijn tol geeist;
Toch woon je in mij
Waar ik ook ga of sta;
Je blijft in mijn ziel praten.

En mij verwijzen,
Naar je land van verloren dromen;
Je aards bestaan gevangen.
En jij die er bleef,
Om mij vast te houden;
Dit te leren begrijpen.
@ Miriyam

Sterk ben je in je voorbeeld geweest

In al je strijd

Op aarde.

En nog.

Je woorden willen beleven

Als herkenning;

Een taal verloren,

Niet in je wezen.

Zij blijft haar woorden stamelend spreken.

Ze zullen haar waarden blijven uitdragen,

In een wereld die verloren gaat.

Het leven uit jou ontstaan,

Dat ons eens samenbracht.

Zou ik haar taal niet leren spreken?

Nog blijven verstaan?

Zo ontroerend is je strijd voor vechten geweest,

In een wereld die je banden moesten breken.

En toch;

Haar taal is blijven spreken.

Je blijft wie je bent,

Dit is niet meer te verbreken.

@ Miriyam

In Your Heart to find

Dwelling Place to hear Your Calls

Wings for flying Home

Elohim, my Eternal Rest

@ Miriyam

Liefde is als een diamant.

Haar kracht zal haar sterkte zijn

Haar aloude ingangen haar schatten

Zij zal schitteren tot in Eeuwigheid.

Niemand die haar kan verdwalen

Zij zal haar geheimen voor altijd bewaren

In verborgen plaatsen haar schatten omgeven

Bovennatuurlijke geheimen haar bewaarplaats zijn.

Nooit zal zij zich verspreiden;

Als zij niet gedragen wordt

In volkomen transparant te zijn.

Geen mens die haar kan veroveren

Dan deze echtheid in haar totaliteit

In deze draagkracht geborgen te zijn.

Toch blijft zij Liefde heten

Haar vleugelen uitgespreid

In eenheid van harten zal zij zich openbaren

Als haar bestaan volkomen zal zijn.

@ Miriyam

Drowning waters

Surviving

Living streams of life

To wonder why?

By waves of Mercy

Resting

In arms of Love

Fears like silent moments

No more place to stand

Identity on solid ground

In Him, the only beginning

And the end.

Reaching out to Glories

Dreams are lost:

But to be known by heart

No words to understand.

To be covered by Knowledge

In resting by His Wisdom

A servant of longing

Not even to reach by own reasons

But to be guided by His Mighty Hand.

@ Miriyam

De dood van een geliefde verdwaalt nooit
het blijft je ziel raken
de taal van een ander land
onverstoorbaar aan elkaar geregen.

Het roepen van een ziel
en alle waarom;s van leven
door God genomen en gegeven
als een verwijzing naar Hem.

Als de natuur wisselt van seizoenen
blijft zij haar taal spreken
 een volledige overgave
is voor hen gegeven.

En ons ten voorbeeld gesteld
als verwijzing naar een ander land
de Hemel aan ons door hen gegeven.

@Miriyam 

Buitenkant, binnenkant

een wereld van verschil

Onzichtbaarheid zichtbaar geworden

verlatenheid verlaat haar eenzaamheid

Verlorenheid haar intensiteit

Leven heeft een ander inzicht aangenomen

diepten ontwikkelt

Vormen veranderend

haar gelaat in stilte

afgewend van haar structuren

structuren ontwikkelt.

@ Miriyam

Geen mens heeft het recht over het leven van een ander te beslissen
Nog die te besturen.

Elohim, die haar liet ontstaan;

Bestaansrecht in mensenrecht verweven;

Liefde als een spiegeleffect verandert
Een ziel is onaantastbaar en aan een mens toebedeelt
Niet voor enige verandering zichtbaar
Dan voor die mens zelf.

controle wordt uitgesloten
en buitengesloten
als een ziel naar binnen keert.

Bevechtend in haar eigendom
Zichtbaar en tijdloos
Opgaand in deze vormen

Is zij niet buitengesloten
Maar ingesloten.

@ Miriyam